САТИЕВА Майя Абдыгапаровна.

1977-жылдын 4-сентябрында Ош обулусуна караштуу Өзгөн районунун Кызыл-Сеңир айылында жарык дүйнөгө келген. Үй-бүлөдө беш бир туугандын төртүнчүсү. Орто мектепти ийгиликтүу аяктаары менен эле турмуш жолуна аттанып, үй-бүлө күтүп кеткен. Эки кыз бир  уулдун бактылуу энеси. Учурда Орусиянын Маскөө шаарында жашайт.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ИЙНЕЛИК…

 

Кирип алып терезеден кокустан,
Бир ийнелик күйпөлөктөйт чыга албай.
Ачтым дагы, бар учуп кет үйүңө,
Деп учурдум чыдап карап тура албай..

 

Кайдан билдим анын үшүп кетээрин,
Жамгыр турган бирин серин тамчылап.
Тили болсо азыр сүйлөп ийчүүдөй,
«Киргизчи» деп үшүп кеттим калтырап..

 

Ачтым кайра терезени кирди дароо,
Жаап койдум, бпсып кеттим көңүл ток.
Көп өтпөдү кайра эстеп карадым,
А ийнелик жатат жансыз кыймыл жок.

 

Акыл эстүү адаммынбы, киммин мен?
Билбедимби анын үшүп калаарын.
Ажал менен алпурушкан ийнелик,
Ойлобопмун мени ойго салаарын.

 

Шол ийнелик балким кай бир жашоодо,
Адам болгон же мен, же сен сыйактуу.
Же болбосо биз кийинки өмүрдө,
Ийнеликпиз, же макулук жан, айактуу..

 

Тирүүлүктө жакшылык кыл тирүүлөргө,
Тирүүсүңбү? Демек бизге ажал бирөө.
Байсың, бийсиң,
Ачсың, токсуң,
Кайдан келдиң?
Түндүк, түштүк..
Адамсыңбы?
Айбансыңбы?
Же бир байкуш ийнеликсиң..
Тирүүсүңбү?
Ажал бирөө, ажал бирөө, ажал бирөө!..

 

 

КАРЕК ЖУУГАН КАЙЫРЧЫ.

 

Тааныш көчө күндө өтөм ал жолдон,

Өткөн сайын көчө толо эл болгон.

Бара жатып көзгө урунду капыстан,
Бир мунжу адам көздүрүнө жаш толгон.

 

Жаш дагы эмес пайгамбар жаш курагы,

Көчөдө эмес төрдө олтураар убагы.

Эки бутсуз арабада отурса,

Неге сынайт татаал тагдыр сынагы?

 

Ушул көчө ал байкуштун турагы,

Аны көрсөң көңүл чыдап турабы?!

Кайыр сунсам «Алла раазы кызым» деп,

Көздөрүнөн бермет тамчы кулады.

 

Өтөм күндө, күндө өтөм ал жолдон,

Өткөн сайын ал көчөдө эл болгон.

Бара жатып көзгө урунат эрксизден,

Шол абышка көздөрүнө жаш толгон.

2006-жыл. Бишкек шаары.

 

ТИЙБЕГИЛЕ.

 

Мен акынмын жөн гана,

Өз ойумду ак барака түшүргөн.

Акча жемей,

алдап жутмай,

мансапкорлук,

жана дагы коррупция не экенин түшүнгөн.

 

Катуу айтпа,

мен жөн гана акынмын,

Көргөнүмдү ак барака түшүргөн.

Таштандыда таштай каткан ымыркайды,

кечээ көргөн, кош кат сойку,

ыргытаарын,

ошондоле түшүнгөм..

 

Мен алсызмын, жөн гана бир акынмын,

Жан дүйнөмдү ак баракка түшүргөн.

Кыйкырамын,

бүт ааламга,

оо адамдар, кайда кетти ыйман,

ынсап, боорукерлик,

Эч ким укпайт,

Муну да мен түшүнөм..

 

 ТААЗИМ.

 

Ыраазымын бул жарыка келгениме,

Жаратканым мага өмүр бергенине.

Кыбыраган бир муштум эт адам болуп,

Тизе бүгөм ата-энеме, эл жериме.

Байкайм дайым аткан таңдын улуулугун,

Кыш чилдеде сезем күндүн жылуулугун.

Эч бир каухар, берметтерге алмашпасмын,

Теңдеши жок, табигаттын сулуулугун..

 

КЫЙАЛЫМ.

 

Уурдайын деп мен мезгилден бир тутам,

Эрте чыктым тосуп анын жолунан.

Бара жатып кыйалыма жаза кеттим,

Төрт сап ырды чыга калган ойуман.

 

Ал аңгынча мезгил учту шамал болуп,
Колум созо уучтап калдым кичине.

Качырбастан катып салдым аны мен,
Кыйалдагы төрт сап ырдын ичине..

 

Мен киммин? Жөнөкөй бир пендемин,
Андан башка кереги бар эмненин.
Менин бактым, кубанычым, максатым,
Элге жетсе эңсеп кылган эмгегим..

1995-жыл, Ош шаары.

 

СУРАНАМ?.

 

Жардам берчи, унутууга,

бул күндөрдүн бардыгын,

Кулпулайын ачкыс кылып,

бул сезимдин сандыгын.

Билем сени, кетпейсиң,

же мени да кет дебейсиң,

Болом сенин өмүр бою

кайталангыс жалгызың..

 

Сен да унут сезимдерди,

бекем сактап каткының.

Жолдорубуз кесилишпейт,

өз бактыңа кайткының.

Мен жөнүндө бул чыгарма,

канчалык кооз болсо да улантпачы,

ал китепти ачпас кылып жапкының..

ТАХМИНА

 

Эки бети быйтыйган, өзү сары,

Кашы сары, кирпиги, чачы дагы.

Жашыл-күрөң көздөрү ойноктогон,

Көзү ачык төрөлгөн наристе деп,

Келди чуркап ошондо көрүп баары..

 

Он жети жыл минтип зуулдап өтүптүр,

Он жети кыш, он жети жаз кетиптир.

Жапжаш кезде апа болдум арман жок,

Алп урушуп жашоо менен мен жүрсөм,

А перзентим минтип бойго жетиптир..

 

Арыкчырай, бажырайган көздөрү,

Акыл эстүү, орду-ордунда сөздөрү.

Кырдач мурун, жибек чач, оозу оймок,

Кубакай жүз, узун мойун супсулуум,

Кудум эле ак куу сымал көлдөгү..

 

Төрөп алгам, берекемди татына,

Төп келишкен аты уйкаш затына.

Апакелеп жүрчү дайым эркелеп,

Апакайым, асылымсың, көлөкөм,

Айым, күнүм, үмүтүмсүң Тахмина!.