Автопортрет..

******************************************************************************************

Гүлжан КОЙЧУМАНОВА.

Гүлжан КОЙЧУМАНОВА.

КАТЫЛЫП ЖАТКАН СЫР ДЕПТЕР.. *******************************************

КӨҢҮЛ ТРАГЕДИЯСЫ.

Уу чачып салдың,
Акылы кыска “жаным”
Денеме тарап кетти,
Кызытып бойдо каным..

Ууккан жүрөгүмдүн,
Айыгаар айыкпасын.
Билбедиң…кызыкпадың…
Дабаасын  таба албадым.

Жалооруп бүткүл дүйнөм…
Жагымдуу эңсөө каткан.
Бүлүнгөн бойдон калды.
Булутка кирип ак таң…

******************************************************************************************

Көзүңдө калган,
Түпөйүл арман жаш толо.
Жүзүң да купкуу.
Эрдиңди кесе тиштейсиң.
Сагыныч басып,
Зарыгып келсем алдыңа,
Неге эле мынча,
Өзүңдү бөлүп жиктейсин.

Жүүнүм бошоп,
Өткөндү козгоп ой толгоп.
Оорусам да сезбейсин.
Сезимим тоңуп муз болуп
Көөдөндө боштук турса да,
Сыйымды билбей кирдейсин.

Эх, койчу деги!
Шоруң же бактың экеним,
Дагы эле айрып,
Өзүмдөн тааный албадың.
Бир эрдик жасап,
Турмуштун таңын агартып.
Көксөөмдү баскан,
Көгүлтүр оттой жанбадың!.

******************************************************************************************

ээ 35

Арттагы калган күндөр,
Аларда майда, сынык,
Күмүш сындуу жатат издер.
Кайгысын, кубанчын да жаркыраткан,
Толкуну ашып-ташып жээкти жапкан!.

*************************************************

 

Чоң ачып тереземди,
Жарыкты сыртка чачам.
А өзүм түнгө сиңип,
Түн болуп бара жатам….

*************************************************

Сагынып жүрүп,
Сарыгып көңүл көктөмү.
Аруулук сенден,
Арзуунун назы өчкөнбү…

Аралык алыс,
Багынтып алып сезимди.
Жазыксыз бойдон,
Көңүлдүн жазы өткөнбү!.

*******************************************************************************************

Чырмалышып бой өстүрбөй чөктүрүп,
Отоо чөптүн арбаганы, арбаган.
Акыл-сезим арасына сыйбаган,
Майда сөздүү жан дүйнөңө таң калам.

*******************************************************************************************

Жүрөгүм музга айланып,
Өзүмдү өзүм жектеп турганымда.
Жагымдуу дүйнөң менен,
Жылуулук алып мага келет дегем…
Өзүңдү мөлт эткен бир үмүт менен,
Күткөн элем… күткөн элем…

 ******************************************************************************************

Улуу жолдо сапарлаш боло албадың,
Канчалык күлүгүм деп чегерсем да.
Үмүттүн жибин үздүм,

Башка арга калбаганда.
Кош эми… артка жол жок,
Келет деп жол караба,
Чегерген бойдон калды,
Турмушуң эски араба!
эски араба…

*******************************************************************************************

Өзүмдү бир аз эле аяп койсом,
Көзүмдөн жашым тамат, жүүнүм бошоп.
Мен дагы аяганга муктаж окшойм!.
******************************************************************************************

КҮЗГҮДӨГҮ ЖАЗУУ.

Байкатпа, баарлашпа!
Бардыгын өзү сезип
Жүрөктү тыңшабаса.

Көрсөтпө, жаш чыгарба,
Көңүлдүн гүлүн ачып,
Көксөөңө суусабаса.

Башыңды төмөн салба
Гүлзарың тепселетип,
Баркыңды биле албаса.

 

Сөз айтпа , кабарлашпа.
Сезимге сезил курап,
Бир сендик боло албаса.

Төгүлгөн көз жаш менен,
Төгүлүп бүттү баары,
Болду жетет.

Өмүрдүн бул үзүмү,
Жаздагы жаап өткөн,
Өткүндү элестетет!.

*******************************************************************************************

ээ 35

АВТОПОРТРЕТ.

Жан дүйнөм күлгүн курак,
Үлбүрөп араң турат.
Жайылган мейкиндикте,
Жылт этет жалгыз чырак

Кундуз чач кыроолонуп,
Жан дилим муздай тоңуп.
Тамырдан ажыраган,
Турамын  гүлдөй соолуп.

 

 

Тамырым ташка урунуп,
Кыйроого келген белем.
Сыздаткан жан дүйнөмдү,
Өжөрлүк  жеңет дегем!.

Дүбүртүм катуу чыгып,
Күрөшкө умтуламын.
Баарына кайыл болуп,
Сапарда курчу жаным!.

*******************************************************************************************

Сен дуулдап турган кезде ууланып,
Жараатыма анан калса туз салып.
Тынч  өмүрүм өтпөй калды өңдөнөт,
Бардан-жоктон, өрттөн-суудан кур калып.

Бул жазмышка келбей даале багынгым,
Жан дилимдин отун берип жагылдым.
Жарыктыкка батпай жаным буулугуп,
Жалгыздыктын аралына кабылдым.

*******************************************************************************************

Ишенип алып,
Жолумдан калып,
Жоошутуп айткан сөзүңдү.
Кабарың күтүп отурам,
Сооротуп, өзүм өзүмдү.

Жүрөктө соксо,
Бир аз да болсо,
Билдирип сезим өктөмү.
Болбогон жерден,
Бүлүндү жандын көктөмү.

Бул күндөр сыноо,
Жолдорум курчоо,
Тирилик ага себепкер.
Эртерээк эле
Мезгилдер өтсө ким билээр.

Унутта калып
Убайым тарткан бул күндөр
Санаага салган өзүңдү
Улантыш үчүн жашоону
Кечирээр белем ким билээр.

*******************************************************************************************

Тыңшачы түндүн,
Тынчтыгын бузган пенденин.
Өкүмү катуу,
Өксүтүп келип жеңгенин.
Теңине албай,
Тебелеп турса аесуз,
Күнөөсүз жерден,
“Кечирчи мени” дегенин!.

Тыңшачы жандын,
Өксүп бир турган жүрөгүн.
Жазыксыз жерден,
Жазасын алып  бирөөнүн,
Жабыркап калды
жарака кетип айласыз,
Өңүнөн кетип,
Көз жашка жуулган гүл өңүн.

Үзүлбө үмүт,

өзгөрүү болот

  • *******************************************************************************************

Көрүнөт дүйнө сонун, жаңы гана!..
Чыйырда из калтырган кадамымда,
Сүрүп таштап кайгы менен кусалыкты.
Бет келдим кыянаттык адамыма,

Көз жарган наристедей оттой жана,
Ууккан күндөр замат унутула,
Жаңырып, жаңыланып кирип келди,
Ааламды батырчуудай кучак жая.

Бир кезде мен жактырган пейлиң менен…
Жакшынын шарапаты болуп келген,
Дагы да жакын болуп чырмалсаңчы,
Аралыкты багынтып ийилбеген!

******************************************************************************************************************

ээ 40

Эми сенин кезегиң дегиң барбы?
Ээ тагдыр, тамашаңбы оюн курган.
Эч кимди таназарга албай коюп,
Ээликкен кезимде да баш ийбегем,
Эмнеге демим өчүп мында турам?.

Жаш баладай кыялым албууттанып,
Жазгы жааган өткүндөй мөөнөтү аз.
Жалын чачкан өмүргө өзүң болуп,
Жазыгы жок жорукту баштабагын, Жасалмага кайдигер болоорум саз.

Мээнетим катуу кезде омкорулгам,
Мээримге муктаж кезде кол сунгансың.
Мен аны башкалардай тана албаймын, Мезгилдер өткөн менен дартым ырбап, Мелтилдеп дагы көздөн жаш жуулбасын..

Жан дүйнөмдүн жалын оту түгөнүп,
Жашыл жаз да көзгө турган көрүнбөй.
Жабырканып жакындардан, алыстан,
Жарыгы жок, көөдөн толо дарт толуп,
Жашаганда жакын элең бөлүнбөй!..

Бийиктик кимге кандай? Жакын же алыс,
Биригип бир келгенде жаралангам.
Бириндеп бардыгынан көңүл калып,
Билбеймин кимге досмун, кимге душман,
Бир кезде болбос жерден каралангам!..

Жүрөгүм көтөрө албай жүдөп бүткөн,
Жүгү оор болот тура  бул турмуштун.
Жүз ирет мүдүрүлдүм тегиз жерден,
Жүйөлүү жообун бере албай турам,
Жүзүнө орноп алган коркунучтун..

Өзгөгө баш ийдирип ушул сезим,
Өзүмдү өрткө салып турган кезим,
Өткөрүп келе жатам күтүү жандап.
Өксүтүп гүлдөй назик көңүлүмдү,
Өмүрүм эңсегенге жетпей демим..

Тагдырга буйрубаса бул арманым,
Таарынбасмын бекем болсун дарманым,
Тамаша же чындыгын биле албай.
Таалайым өзүң болуп каалаганым,
Талпынып өзүң жакка агыламын..

Оюмда нелер гана эңсебедим,
Октолуп даяр турам омкорууга,
Орношуп алган эле ошол илдет.
Ооматы келип турса жашоо жеңил,
Окшотуп кыял менен жолугууга..

Ачылып ырбап кетээр кайра баштан,
Айыкпас менин эски жараларым..
Азабың тарттырсаң да таазим этип,
Айла жок баш ийдирип жазмышыма,
Арманы күчтүү дүйнөм карманаарым..

Сезилип бардык жакта караганым,
Сеңселип айла таппай байланамын.
Сезим менен тамаша кылган болбойт,
Серпилсе акыр бир күн акыл жеңип,
Сел болуп туш тарапка тараламын..

*******************************************************************************************

ИШЕНИМ.

Мен сага айтпаганда кимге айтамын,
Дартымды көөдөндөгү тынчымды алган.
Тагдырга баш ийбеске айла барбы,
Байкатпай  сезимдерге бүлүк салган..

Кайрадан жанып турса нур жүзүңдөн,
Көркүңө коошпой аттиң сырдуу дүйнөң.
Алоолоп оттой жанып баратамын,
Ашыглык дартка айланган  күйүтүмдөн!..

Бир өмүр сапардагы жүрүшүмдөн,
Тарттырып куру алган үлүшүмдөн.
Күүлөнүп толкун турса айла барбы,
Күйүтү күүгө келбес үмүтүмдөн..

Кимге айтамын чынымды сага айтпасам,
Карегимде шүүдүрүмдөй жаш тунук.
Күү-шаа түшүп асман ыйлайт өксүгөн,
Толкундары үмүтүмдү ташка уруп!..

 ******************************************************************************************

АКЫҢ БАРБЫ?

Ишенимсиз оту өчкөн сөздөрдөн,
Ийге келбей турса мүнөз өзгөргөн.
Сен мени кызганганга акың барбы,
Ирмеле албай катып калган көздөрдөн..

Айып дебейм ашык болсо көз көргөн,
Айтылбастан сыры турса көөдөндөн.
Сен мени кызганганга акың барбы,
Айла таппай турган болсоң өзүңдөн.

Жакса да жарым көңүл бөлүнбөстөн,
Жадыңда калган болсо көрүнбөстөн.
Сен мени таарынтканга акың барбы,
Көңүлдү өрттөп, ооруткандай жөндөн-жөн.

 *****************************************************************************************************************

ээ 39ЫР ЖОЛУНДА.

Күн чыгат мен тараптан нурун чачып,
Кыялды тирүүлүккө туштап барат.
Кайдадыр бийиктикке умтуламын,
Жан дүйнөм өзүң барда серпип канат..

Туптунук арзуум менен дилим бердим,
Өзүмдү өзүм арнап сага келдим.
Бүтүндөй түштүгүмдүн аптабынан,
Оттуу күндө ойгонду эргип демим..

Жүрөктүн кан тамыры күүгө келип,
Өмүрдү гүлдөтүүгө болду себеп.
Түпкүрдө жалындаткан нурду козгоп,
Жараткан өзү колдоп турду демек…

Сезимге жан жибиткен элес төгүп,
Гүлталаа күн нуруна жуурулушту.
Жаныма күч келгенде жагып кубат,
Өмүрдүн демөөрчүсү жолугушту.

*******************************************************************************************

Ойлордун курап алып асылдарын,
Белекке тартууладың көз тумарын.
Көпчүлүк арасынан көлдөй болуп,
Көксөөсүн таптырчуудай ашык жардын..

Бир үзүм элестерден жүзүң курап,
Көз нурун чачыраткан көңүл улап,
Үмүттүү үлпүлдөгөн жалгыз чырак,
Бийиктеп көтөргөндө калды урап..

Ой чубап тартуу кылган белегиңден,
Чоочуркап араң кабыл алган элем,
Жан дүйнөм жалбырт этти ошондо эле,
Жалындуу касиети күчтүү экен..

*******************************************************************************************

 ОЙГО ЧАКЫРУУ.

Олтурамын өткөн күндү даректеп,
Кайдан-жайдан кайгы мага тушташат.
Мүнөздөрдө оош-кыйыштар толтура,
Сезимдерге себелентип суу чачат.

Жакшы тилек жан дилиңде жүргөндө,
Көкүрөккө кек чогултуп кор болбой.
Асыл сапат адамдыгың от жагат,
Сансыз ойлор ортобузда жөн койбой..

Бул жашоонун мыйзамы ушул турбайбы,
Ак, каранын казанында кайнамай.
Бирде жеңип, жеңилесин а бирде,
Алтын аяк колдо турса байкабай..

Ишенимсиз сезим эрип бүткөндө,
Тийген күндөй жаркыратып көңүлдү.
Майдачылык эрегиштик көңүлдүн,
Караңгылык түпкүрүнө көмүлдү..

Пенделикке баш ийдирбей өзүңдү,
Залалы жок сүйүү болсо талашың.
Барктай билсең ушул аруу өмүрдү,
Ыйманыңды бир тазартып алаарсын..

Басып өткөн жолдоруңда из калып,
Жаман күндөр сапырылсын жел үйлөп.
Өмүр жолу жакшылыкка чакырат,
Абийир турса бийиктикте желбиреп.

*******************************************************************************************

Жан дүйнөңө аян бердим деп,
Жалын чачып сырдуу жылмайып.
Сезген болсоң эми канттиң деп,
Табышмактуу турдуң жылмайып..

Байкоо салып туш-туш тарапка,
Сөз жылдырсам жөн жай акырын.
Таарынч жана кызганч ээлеген,
Көз карашың көрдүм асылым..

*******************************************************************************************

Учкундары ушул жаздын,
Суусундук.
Көөдөн чаңкап турган үчүн,
Жутундук..

******************************************************************************************************************

ээ 41Сагынып жүрүп, сарыгып көңүл көктөмү,
Аруулук сенден арзуунун назы өчкөнбү…
Аралык алыс багынтып алып сезимди,
Жазыксыз жерден өмүрдүн жазы өткөнбү…

Басынта берип баркыңа жетпес пендеңе,
Таалайы тайкы жашоого акың бар беле…
Теңирим сынап тагдырың болуп турса эгер,
Ооруган  жандын дабаасы болчу сен деле…

ЖАЗЫЛЫП БҮТПӨЙ КАЛГАН ЖАРТЫ ЫРЛАРЫМ

Жаздын күнкү көктөмдөй өмүр багып,
Жер жарака кеткендей көңүл калып,
Жаштыкты эриш-аркак өткөрүпмүн,
Аткарган баш ролдорго талдоо салып,
“Ак”, “кара” деп тагдырды иргептирмин.
Үлгү боло албаган күндөрүмдө,
Акыйкатсыз жашоодон кирдептирмин.

Артка кайрып бараткан сапарымдан,
Ак барактан жан көрдүм араң турган.
Күүгүмдө күнгө илешип өткөн сайын,
Адилеттик издөөдөн жараат алган…
Жанды ыроолоп башкача сестенгемин,
Жаштыктын жалын отун көрүп калып,
Кайтсам же кайтпасам деп жиктелемин.

Таймашып тагдыр менен өзүмдү издеп,
Сапар тартып жашаган курчтугум ай!.
Болоор-болбос жолдордо мүдүрүлүп,
Азап тартып өткөргөн жаштыгым ай!
Өмүрдүн сыноосунда батып муңга.
Маңызы жок жашоого көңүл кирдеп,
Ал кезде да өзгөргүм келгем тура.

Өмүрүм өтсө дагы көктү жиреп,
Башымдан бак көрүнсө ушул күндө,
Сапарым өргө чыгып өзгөрсөм да,
коркомун … көч козголуп кетпесе деп.
Саргарган ак барактан жарык иргеп .
Байлыгын кайра таап отурамын,
Аруулугу сактаган жан дүйнөм деп.

Колго илешип иргелген ыр саптарым,
Сакталып калган дүйнө дөңгөлөгү,
Өзүмдүн багытымды издеп жүрсөм,
Эске салды иргелгем көктөмүмдү.
Даректеп ушу күндө өтмүшүмдү,
“Жакшы”, “жаман” деп жүргөн күйүтүмдөн,
Мезгил өтүп бааланчу бак көрүндү.

Жаштыктын жалын күчү сакталыптыр,
Жазылып бүтпөй калган эски ырларда,
Жашоомдун мөл булагын таап алдым,
Жанданып кайра баштап ыр чачыла.
Жылт этип жан дүйнөмдүн көз ирмеми,
Бүтпөй калган саптарда калган тура,
Мезгилдин мүрөк суудай касиети.

Ыр саптар арасында жашырынган,
Касиетиң табылып кыял талаам,
Каныма сиңип барат көңүл назы.
Сезим өткүр жалында таң атырган
Издеринде өзөктөп тамырлаган.
Ой-сезимде жалындайт чачыласы ,
Жарыгы күчтүү чыгып жарты ырлардан.

Гүлжан КОЙЧУМАНОВА, Ош шаарынан, 20-май, 2014-жыл.

3 thoughts on “Автопортрет..

  1. Керемет саптар!
    Гүлжан акын оргуштап-кайнаган талантын катып, эч кимге көргөзбөй жүрүп окурмандарына жете турган убакыт-сааты эми чыгып, ырларынын багы эми ачылса керек. Бир окуган адамды эрксиз ойго салып, кайдыгер калтырбаган ажайып ырлар. Поэзия!
    Чыгармачылык ийгилик, жаратмандык каалайм!.

Leave a Reply to Чынара Жоопту жокко чыгаруу

Сиздин электрондук почтаңыз жарыяланбайт. Милдеттүү талаалар белгиленген *