May 03

Өксүү.

Мырзабек САМАТОВ. 1987-жылы алыскы Баткен областына караштуу Лейлек районундагы Даркум айылында төрөлгөн. Жеке өзү тууралуу  мактана турган же болбосо кызыгаарлык деле эч нерсе жок экенин эскертет. Атасы математика мугалими болгондуктан Мырзаны да өзү сыяктуу кесипти аркалап, ата жолун жолдоп, математик болсо деп тилечү экен. Бирок кичинесинен эле чоң атасы менен чоң энесинин колунда өсүп калгандыктан чал-кемпирге каалашынча эркелеп, алардын тарбиясын менен чоңойгонуна бир эсе сыймыктанып алат. Билим алып эл үчүн кызмат кылсам деп, ак эткенден так эте тилек кылып жүрүп, бирок көр тириликтин көйгөйүнөн чыга албай кең Орусияга келе берген. Учурда эл катары эле Москва шаарында курулуш жаатында  «евро»  жасалгасы менен алектенип иштеп жүрөт. Бош убактыларында, кээде чымындары козголо калган маалда минтип аз болсо да ыр саптарын тизмектеп, интернет баракчаларына үзбөй жарыялап турат.

«ӨЗҮМДҮН ӨМҮР БАЯНЫМ»

Тамашага ширеп айтаар сөзүмдү,
тез-тез ачып бакырайтып көзүмдү.
Ыдыратпай жыйнап кесиптештердей,
ырлар менен тааныштырам өзүмдү.

Метиркемди карасам мен чынында,
мин тогуз жүз сексен жети жылында.
Тирүүлүктүн сайып жерге желегин,
төрөлүпмүн жыйырманчы кылымда.

Колго кармап ыр чөйрөнүн суулугун,
камыр кылып келип жүрөт жууругум.
Мектептеги математик мугалим,
мен Саматов Мустапанын уулумун.

Чаңга бөлөп кийген кийим этегин,
чаңкап жүрүп күндөп-түндөп жетемин.
Лимузиниң  жүралбаган жолунда,
Лейлек болот менин кичи мекеним.

Кармаганга тилек айтчу балыкмын,
кээге түнт, кээ бирөөгө  жарыкмын.
Эжелерим эттүү  тамак берсе да,
эбин таппай семирбедим арыкмын.

Айтып минтип өздүк өмүр баяным,
аз болсо да келет ишке жарагым.
Караңгыда издесен да таппаган,
кара тору кичинекей баламын.

Жыйырма беш мына азыр курагым,
жубай издеп чыркыраган убагым.
Кайнатамдын көздөрүнү  кашайтып,
келип жүрөт кыздын колун сурагым.

Издеп-издеп ушул болуп күткөнүм,
илгим келди ала куржун жүктөрүн.
Сан жигиттей чонойдум да мен деле,
сакал болуп, мурут  болуп  түктөрүм.

МЕН КЫРГЫЗМЫН! 

Миң жылдарды басып өткөн жарыкта,
мен кыргызмын тамыры бар тарыхта.
Менин элим деп көкүрөк койгулап,
мактанбастан бергим келет калыс баа.

Эр Манастын урпагымын эзелки,
эрме чөлдүн кыйноосуна тең эрки.
Атам кыргыз, бабам кыргыз, мен дагы,
атасымын кыргыз уулдун келээрки.

Алдей айтып арча бешик термеген,
ак мөңгүлүү Ала-Тоону жердеген.
Айкөл мүнөз мен кыргыздын уулумун,
ажал келсе ар-намысын бербеген.

Жандуу күүлөп колго кармап комузун,
желпип ырдап күндүн жети, тогузун.
Кылымдарга өчпөс кылып калтырган,
карт тарыхта кыргыз баскан жол узун.

Казыгына күлүк атын байлаган,
конок келсе күйүп бышып жайлаган.
Куттуу үйдөн чыгарбаган куру кол,
касиеттүү кыргызымдан айланам.

Кыйналганга чайын берип кайнаган,
катылганга кылыч мизин кайраган.
Кудай эгер өмүр берсе дагы бир,
кыргыз болуп жаралмакмын кайрадан.

«ФАНТАЗИЯ»  

Соолутпай сезимимди сүрөп жүрөм,
сени эстеп күн эмес, түн өксүгөм.
Суу буруп мүрөгүнөн махабаттын,
сен үчүн цементке да гүл өстүрөм.

Ай өтсө да жүрөктө бар элесиң,
азыр сен башка жанга жар, энесин.
Чын даамын чыгаралбай жүргөн чагым,
чаташтырып ак сүйүү вареньесин.

Миң издеп бассам дагы канча кыя,
мен үчүн сендей кызга жарды Азия.
Бул мага чын болсо да күмөнү жок,
билемин сага чындап фантазия.

Айланып жүргөн сени боз уланмын,
ашыктык боз жоргосун токуганмын.
Күн кызын башка жанга бергичекти,
кампасы өрттөнсө не кошунамдын.

«КӨК ТЕҢИРГЕ КАЙРЫЛУУ» 

Көк теңир кудуреттүү  жаратканым,
кыргыздын көрдүң  бекен ал-акбалын?
Амалың  акыйкаттан болсо эгер,
аткарчы алсыз жүрөк талаптарын.
Туш кылчы кайрадан кайран элге,
тамга баскан тарыхтын барактарын.

Көктөгү  жылдызды не каратпадың?
көкүрөктү  кырк жеринен канатпагын.
Артка тартып алып койсоң  болбойт беле?
ажолор жеген арам тамактарын.
Тың  чыккан ата уулун алып барып,
түшүнбөйм темир торго каматканың.

Кургур күн кайда алып баратканың?
кыргызга кут жашоону таратпадың.
Ак кызмат ата-журтка кылуу үчүн,
алса не ар бир адам сабактарын.
Түбөлүк калтырбай кыргыз үчүн,
түптүү  элдин рухун неге карактадың?

Кайышып учпай алга канаттарым,
кайгылуу жазылууда жамактарым.
Аллахым азыр деле бере көрчү,
Арстанбек, Женижоктун санаттарын.
Тең  келбес кыргыз үчүн эр Манасты,
теңир не өлбөс кылып жаратпадың?

Кыйылып кылымдык дарактарың,
күүлөнбөй калды темир канаттарың.
Артыңды салбаганың  ырас болсо,
ары кыл ичке сыйбас адаттарың.
Тик туруп кызмат кылган бир кездерде.
тирилтчи Раззаковду жаратканым!

«КАЙНАТАМДЫН КЫЗЫНА» 

Эске түштүң  ээлеп алып эркимди,
эрке сулуу эпсиз ыйга теңсиңби?
Эрме чөлдүн эңсөөсүнө  кабылып,
эсим кетти эптей албай энчимди.

Оролосуң  ойлорумда онтотуп,
ооруларым айыктырчы токтотуп.
Ортосунда сүйүүдөгү  бульвардын,
олтурамын оомат күтүп жол тосуп.

Көкүрөгүм  кабылбасын арманга,
кумар көзүм келе койчу жардамга.
Кезиксем деп күйүт  менен күн санап,
күтүп сени олтурамын ар танда.

Аптыксам  да сени сүйүп ченебей,
азгырасың  ашыктыгым кенебей.
Аян күтөм кудайымдан ар күнү,
арзууң  болсо айтчы мага кенедей?

Жүрчү  элем төштү  кагып мардайып,
жаным сыздап жабыркадым ал тайып.
Жете албай кайнатамдын кызына,
жүрөгүм  да бараткансыйт картайып.

«БИЗ КИМБИЗ?» 

Жаш болсом да көптү угуп көз көргөн,
токтоо тартып мүнөзүм да өзгөргөн.
Чаң чыгара чала угуп сүйлөгөн,
чарчап турам ушак айың сөздөрдөн!

Жамандасак чырактарга май тамгаң,
жан дүйнөбүз жарды сөзгө чайканган.
Туура сүйлөп, туура багыт бербестен,
төрөлдүкпү биз эмне жин, шайтандан?!

Койгун укса капа болот дебейбиз,
кубат болчу жылуу сөзгө кедейбиз.
Өзгө  жандын сый-урматын тебелеп,
өзүбүздү  ай жылдызга теңейбиз!!

Турмушта не оң багытка такшалбай,
тайраңдайбыз айткан сөздү аткарбай.
Тирүүлүктү түшүнсөк биз эгерде,
таза өтмөк жүрөктө  да так калбай.

Өзүбүздү ай жылдызга теңебей,
өчөшкөнсүп кайын сиңди, жеңедей.
Өтсөк эмне өзөгү жок өмүрдөн,
өтүмдүү иш жасап бир аз, кенедей.

Каршы турган батыш менен чыгыштай,
кыйты сүйлөп, көсөп койбой, кычышпай.
Келечекке бирге салып көпүрө,
күлүп өтсөк кызаңдабай, кызышпай!

«ӨКСҮҮ» 

Сен көпөлөк кайкып учкан көктөгү,
санаа тартып а мен болсо жердемин.
Кудай ыйман бере көр деп ый менен,
кыраатыны келтиремин келменин.

Турсам дагы жеңилдигиң түшүнүп,
таразанын ташын неге теңдедим?
Боздогонун калтырсам деп бирөөнүн,
боор ооруп жүргөн байкуш пендемин.

Миң зар какшап кайталадым а бирок,
мен эңсеген мамилени бербедиң.
Көөдөнүңдүн тазалыгы болбосо,
кереги бар сенден мага эмненин?

Буулукканда бура басып колдонгон,
болдум сенин буюм өңдүү эрмегиң.
Өксүп ыйлап өзөгүмө жеткенде,
өз бешигим өзүм араң термедим.

Тарпын тытып кеткен өңдүү кузгундар,
текке кетти түйшүк тарткан эмгегим.
Ызаланып тилдеп ичтен өзүмдү,
ырас болот бул да сага кем дедим!

Мырзабек САМАТОВ, Москва шаары.

Feb 15

Түш..

 

Бул ыр мындан он жети жыл мурун жазылыптыр. “Капырай” дедим өзүмө-өзүм, “Жашабай жатып кыйынын” – ушинтип ошондогу кыялкеч сары кызды жемелеп алдым…
(Айжаркын ЭРГЕШОВА)

 

 

ЖОГОТУУ.

Жаз жакын.. Келет, аз калды.
Суу чуркап арык сайлардан.
Күз кетпес бирок көңүлдөн,
Жалгыз түп кайың саргайган…

Дарактар бүчүр жарышат,
Бул мыйзам эч бир өзгөрбөс.
Айрылдың эң зор бактыңдан,
Менчелик «Сизди» жан күтпөс.

Өрүктөр гүлдөйт кайра эле,
Апакай бүрү шаңданып.
Жаныңдан өтөм теңсинбей,
Сүйүүгө алсыз «Сиз» майып.

1996-ж. 11. 02.

Толугу менен

Feb 04

Уяң кыз..

Акбар КУБАНЫЧБЕКОВ. Нарын облусуна караштуу Ат-Башы районундагы Кара-Суу айылында 1992-жылы 22-апрелде туулган. Борборубуздагы №69 мектеп-гимназиясын аяктап, азыркы тапта КУУнун 3-курсунда окуйт. «Түнкү Белес» радиосунун алып баруучусу. «Жаш канат» жаштар адабий уюмунун мүчөсү. Мамлекеттик жана шаардык деңгээлдеги сыйлыктардын ээси. «ПЕРИШТЕНИН КАНАТЫ» аттуу ырлар жыйнагы чыккан.

 

Толугу менен

Jan 30

Сыр..

“Ак кептердин” кезектеги каарманы, жаш акын Анарбек АБАЗБЕКОВ 1989-жылдын 5-мартында Нарын обулусуна караштуу Жумгал районунун Чоң-Дөбө айылында туулган. Жусуп Баласагын атындагы КУУну аяктап, учурда Евразиялык университеттин 2-курсунда сырттан окуйт. Журналистика тармагында эмгектенип келет.

 

 

 

Толугу менен

Jan 19

Мен Сизди сагынганда..

Калича ЖАКЫПОВА.

Каарманыбыз, таланттуу акын кызыбыз Калича тоо койнундагы Нарын шаарында төрөлүп, өскөн. Орто мектепти аяктаган соң Кыргыз Агрардык университетинин «Суу жана жаратылышты башкаруу» институтунун «Мелиорация жана жерди коргоо» факультетине тапшырып, 2008-жылы ийгиликтүү аяктап, “Суу инженери” деген кесипке ээ болгон. Азыркы учурда Кыргыз Агрардык университетинде аспирантурада окуйт. «Кыргызсуудолбоор» мамлекеттик ишканасында инженер-долборлоочу болуп эмгектенет. Алгачкы ырларын 12-13 жашында жазып баштаган.

Толугу менен

Dec 28

Издейм сени..

КЕЧ КҮЗДӨГҮ КЫЯЛДАНУУ..

 

Каарманыбыз Улан КОШАЛИЕВ 1983-жылы 4-мартта Токтогул районунун Чоң- Арык деген айылында төрөлгөн. 1989-жылы “Коргол Дос уулу” атындагы орто мектепке 1-класска кирип, 1995-жылы үй-бүлөсү менен Жайыл районуна көчүп келишкен. Ал жерден “Жайыл” негизги орто мектебинде (1995-1998), “Алексеевка” орто мектебинде (1998-2000) окуп, аталган мектепти алтын медаль менен аяктаган. 2000-2005 жылдары И. Арабаев атындагы КМПУнун алдындагы Европалык Цивилизациялар Институтун бүтүрүп, француз жана англис тили боюнча лингвист-котормочу адистигине ээ болгон. 2004-2008 жылдары борбордогу туристтик компанияларда тилмеч болуп иштеген. Андан сырткары официант, сатуучу, офис менеджер, сатуучу менеджер болуп эмгектенип келген. 2008-2010 жылдарда Кореяда эмгек мигранттарынын катарында иштеп келип, 2011-жылдан бери белгилуу себептер менен убактылуу бош жүрөт. Кыргыз, орус, француз, англис жана корей тилдеринде сүйлөйт.

 

 

 

 

 

 


ЖОГОТКОН БАКТЫМ..

Эл жер кезип, чарк аралап дүйнөнү,
Мен бакытты издеп жүрсөм талаадан.
Көрсө бакыт Апам тура үйдөгү,
Мени күтүп, баткан сары санаага.

Карааңындан кагылайын апакем,
Сенин баркың эми билип олтурам.
Таппайм канча издесем да.. Мен кантем?
Аргасыздан көзүм жашка толтурам.

Билсем дагы келбесиңди кайрылып,
Көргүм келип, издей берем карааның.
Билем сенден калганымды айрылып,
Апакем ай! Чеги жоктой санаамдын…

          ***

Жашоонун өйдө-ылдый жолдору бар,
Жылмакай, тегиз эмес, жолдор татаал.
Жылмайтып бир кубантса жаркын күндөр,
Жүзүңдү томсорттурат күндөр катаал.

Баарына көңүл толбой турган кезде,
Бакытка барчу жолду тынбай изде.
Баш ийбе кыйынчылык, жокчулукка,
Бактылуу болоруңдан үмүт үзбө.     

 

 

 

 

 

 

 

 

Сезилип жомок сымал,
Себелеп кар асмандан.
Сыйкырдуу ар бир кадам,
Сен менен бир басканда.

Бараттык кол кармашып,
Бакытка толкуп-ташып.
Жайнаган көздөр менен,
Жадырай, тик карашып.

Аппак кар айланага,
Аруулук арнап жатты.
Ар бир кар сага, мага,
Ак сүйүү каалап жатты.

        ***

Аңдасам да тартып куру убара,
Алаксыймын, өзүмдү алдап кубанам.
Адилеттүү, Кудуреттүү, Билүүчү,
Ак жолуңдан чыгарбагын, суранам.

***
Кыска өмүрдүн жыйнап алып күйүтүн,
Көкүрөгүм кыйнап келем күнү-түн.
Кечиримдүү, Ырайымдуу, Мээримдүү,
Кимге айтмакмын, бир өзүңдө үмүтүм.

КЫШКЫ СҮРӨТ

Балалыктын бал күндөрү оюмда:
Биз жашачык бийик тоолор койнунда,
Бир ажайып кереметтүү жер эле,
Буркан түшкөн тоо суусунун боюнда.

Карга чүмкөп асман-жерди, күркүрөп,
Кыш чилдеси каардана өкүм сүрөт.
Жөнөчү элек отунга апам экөөбүз,
Жүктөп араа, балта, жип чана сүйрөп.

“Кулактары” түшүрүлгөн тумакты,
Баса кийгем кымтылап, жаап кулакты,
Колдо кол кап, бутта болсо чоң өтүк,
Көрүнгөнсүйм кудум күчүк сыяктуу.

Бул көрүнүш жүрөккө бек сакталды:
Карч-курч кечип жаңы жааган ак карды,
Анда-санда сурап коюп апамдан,
Кыялдарым учат алыс жактарда.

Көрүп калсам жаныбардын издерин,
Жакын жерде турабы деп издеймин.
“Коёнбу же түлкүбү? Эх, чаап алсам,
Колумдагы таяк менен бир”,-деймин.

Кара талы, кайыңы бар калың бак,
Кирип келдик токойго да жакындап.
Бутактагы карды жерге түшүрө,
Сагызгандар уча качат шакылдап.

Издеп жүрүп бак-даракты аралап,
Жарамдуусун тандап, кыйып, араалап,
Чапчу жерин балта менен чапкылайм,
Түз чаба албай, кылып кечке далалат.

Бүтпөй, тажап, аракетим солгундап,
Апам айтат: – Бол күчүгүм, бол ылдам!
Ал учурда мындай турсун үшүгөн,
Тердеп чыгам, буу оргуштап койнумдан.

Отундарды жүктөп алып чанага,
Үйдү көздөй жол тартабыз чаалыга.
Тээ алыстан көк түтүнүн сызылтып,
Биздин үй да күтөт бизди зарыга.
1-декабрь, 2012-жыл.


 

 

 

 

 

 



КОТОРМОЛОР.
Сергей Есенин

Эх, кандай түн! Уктай албайм.
Уйку жок менде. Ай жаркырайт.
Жүрөгүмдө сакталгандай
Жоголгон эчак, жаштык курак.

Суз жашоомдун сен шериги,
Оюнду, биздин, сүйүү дебе,
Андан көрө ай жарыгы
Төгүлсүн мага, балкып дене.

Бурмаланган сызыктарды
Көрсөтсүн ачык асмандан ай,-
Менден кете албасыңды,
Сен мени сүйө албагандай.

Таза сүйүү кайталанбайт,
Андыктан сен бөлөксүң мага,
Бул дарактар бизди азгырат,
Кар күрткүгө буттарын сала.

Билем мен да, билесиң сен,
Ай шооласы ар кыл кубулат
Дарактарда гүлдөр эмес –
Дарактарда кар менен бубак.

Сүйгөн элек биз бир кезде,
Сен мени эмес, мен башканы,
Кызыктырбайт эми бизди
Сүйүүбүздүн чыны, жалганы.

Ошентсе да, назик сүйүп
Калп эзиле, мени өпкүлө,
Май айы, түбөлүк Сүйүүм
Жашасын дайым жүрөгүмдө.
19-декабрь, 2012-жыл.

Dec 14

Ыр дүйнө..

АЙЫЛДЫК КЫШ.

Бурганак. Кар. Чыкылдаган суук кеч.
Булоолонот мештен чыккан ысык нан.
Будур көчө, тумандатып айылды,
Булут жерге түшүп келген капкачан…

Кара түтүн оргуш атып ар үйдөн,
Коюланып сиңип барат ириңде.
Кесме жыты мурунду өрдөп чакырат,
Көчөдөгү четки үйдүн биринде.

Сакалдары бубактаган аталар,
Согум жешке бараткандай сыягы.
Сыбызгыдай үн жаңыртат тигинде,
Сымкарагай кыштын болуп кыягы.

Тоңголоктун кызыгынан чыга албай,
Топ чыт курсак тээп жүрөт жылгаяк.
Тоголок бет бала суукту тоготпой,
Тонун чечип, бортонойчон дырдаят…

Кыш. Кыроо. Айыл уйкуда.
Кычыроон каптап сыртынан.
Короочу «кокуй» иттер да,
Коңулга кирип тынчыган….

АПТАП  (түрмөк)

Шаарда…
Чекеден терим тамчылап,

Аптапка денем жанчылат,

Салкындап үйдө жатууга,

Жай бербейт турмуш камчылап.

 

Капырай, кантип болсун бу,

Күн жерге түшүп келиптир,

Күкүрттөй жанган ысыкка,

Кара жол бүгүн эриптир.

 

Көзүмдөн учат кең жайлоо,

Какшаткан тишти булак суу,

Карайлап келем калаада,

Куурулуп күнгө, чыкпай буу.

 

Айылда…

Аптабы сонун айылдын,

Көчөлөр чаңга буюккан,

Сай жээкте балдар чуркурап,

Секирип сууга чумушкан.

 

Тигинде кийиз тепкилеп,

Келиндер сүртөт терлерин.

Күбүрөп ичтен наалышып,

Күнөөлөп алган эрлерин.

 

Чак түштө кызып тиет күн,

Бозорот улам тоо бети,

Саргарса аңыз кубанат,

Абышка кармап кетменин-

Акталат ойдо мээнети…

 

Жайлоодо

Саратан жайдын мезгили,

Салкын жел келет тоо жактан,

Саадырбай бээлер тебинет,

Көгөндөн качып көп чаккан.

 

Оттобой койлор жуушаган,

Тумшугун катып жарчага.

Койчусу дөңдө олтурат,

Кымыздан жутуп тамшана.

 

Тигинде уйлар сайгактап,

Төш ылдый чуркап баратат.

Аптапка моюн сунбастан,

Баканда эски радио –

Коктуга обон таратат…

 

 ҮШКҮРҮК…

 

Чала сабат билимдүүлөр бийликте,

Чалкалмактар жүрөт бизди башкарып.

Чаламандын чак түшүндө шапар тээп,

Чоң чычаят, ышкырыгы таш жарып…

 

Мекен деген сезимдерин курт жеген,

Маңкуртбектер ээ болушту тизгинге.

Май талканды майкандашат жекелеп,

Маани бербей карып менен мискинге.

 

«Көзкамандар» кемирип-жеп четинен,

Көрүнгөнгө кол сундуруп тургузду.

Кыйындыгы кырдан ашкан эл эле,

Коркок кылып, алсыратты кыргызды.

 

Нан сурашты намыс кылбай калдыкпы?

Нарктуу кыргыз наркыбыздан тандыкпы?

«Нескаралар» төбөлөсө чөгөлөп,

Наадандарды ажо кылып алдыкпы?.


Тынчтык АЛТЫМЫШЕВ. Журналист, 12.12.2012.

Dec 10

Ыр дүйнө..

************************************************************************

Сатывалды САЙПИДИН уулу.

1976-жылдын 2-январында Кадамжай районунун Кызыл-Булак айылында кызматчынын үй-бүлөсүндө туулган. Молдо Нияз гимназия мектебин 1991-жылы бүтүрөөр замат Кадамжай кыргыз лицейин атайын математика жана физика багыты боюнча окуп, аны 1993-жылы аяктаган. Андан соң Ош Технологиялык Университетинин маалымат технологиялар факультетинин “Эсептөө техникасын жана автоматташтырылган системаларды программмалык камсыздоо” тайпасына тапшырып 1998-жылы бүтүргөн. Кесиби боюнча инженер-программист. Ошол эле жылы (1998-жылы) Ош Технологиялык Университетинин (кийинчерээк Баткен Мамлекеттик университетинин ) Кызыл-Кыядагы технология, экономика жана укук иниститунун “Жогорку математика жана информатика” кафедрасында окутуучу болуп эмгектенип келген. 2004-жылдын декабрь айынан бери Москва шаарында жашап, үзүрлүү эмгектенип жүрөт. Үй-бүлөөлүү, эки кыз бир уулдун бактылуу атасы.

КӨҢҮЛ ЫЙЛАЙТ.

Көңүл ыйлайт көрбөй сени сагынып,
Көздөр ыйлайт тамчы жашы агылып.
Көөдөнүмдү өрттөп кеттиң карагым,
Картайганда сүйүү болуп кабылып.

Кантем жаным, калдым сени унутпай,
Кетпе таштап, көөдөнүмдү курутпай.
Каректерден жамгыр жашым төгүлөт,
Кеч күздөгү буюккан бир булуттай.

Кош дей албайм, күтөм сени садагам,
Кайгы-муңду уккум келбейт, жадагам.
Көздөрүңөн тапкан кезде мээримди,
Кубанычтан жанбиргем деп санагам..

ЖУБАЙЫМА.

Жарыгын үй-бүлөмө чачып турган,
Жаман сөздөн, ушактан качып турган.
Жумушумдан чаалыгып келгенимде,
Жылмайып көңүлүмдү ачып турган.

Жылуу сөзү азайбастан ашып турган,
Жумушунан балдарыма шашып турган.
Жагымдуу сулуу жүзүң жароокерим,
Жан дүйнөмө шооласын чачып турган.

Жаншеригим, бакытыма сенсиң себеп,
Жаратканым өзү колдойт бизди демек.
Жакшы күндө жадырап жашасын деп,
Жараткандан уул-кыздар болгон белек.

АЙЛУУ ТҮНДҮ САГЫНЫПМЫН…

Айлуу түндү сагыныпмын айылдагы,
Теребелди жанга жагым жайындагы.
Жылдызга кошо энчилеп берген элем,
Илингенсип турган айды кайыңдагы.

Көздөрүң терең деңиз асман чөккөн,
Ашык болгон эрке жел желпип өткөн.
Ай нуру да эркелетип, байкатпастан,
Саамайыңан сылагансып жүзүң өпкөн.

Кызганамын жадагалса тийген Айдан,
Санааларга батыргансың мени кайдан.
Кезигип тынч дүйнөмө бүлүк салган,
Периштем келгенсиңби бейиш жайдан?.